Od Elizabeth

- Eli! Wysiadaj! - zawołała zniecierpliwiona mama.

Niechętnie otworzyłam drzwi i wyszłam z samochodu. W drzwiach małego domku stała blondynka i uśmiechała się promiennie. Otworzyłam bagażnik i wyjęłam z niego turkusową walizkę. Zaraz potem mama odjechała i zostałam sama z ciotką którą widzę jakiś 20 raz w życiu. 

- Cześć ciociu Kelly - delikatnie przytuliłam drobną kobietkę.

- Witaj Elizo. Po obiedzie zawiozę cie do stajni. Dostałam powiadomienie że Nirvana przyjedzie tam o pierwszej - odparła.

Wcale nie chciałam czekać na obiad, tylko od razu pędzić do Deli, ale wiedziałam że ciotka ma własne zasady. Wniosłam walizkę po schodkach a kobieta zaprowadziła mnie do małego pokoju z łóżkiem, biurkiem i szafą. Wszystko było z białego drewna a samo pomieszczenie miało ściany jasnoniebieskie co nadawało mu bardzo jasny klimat. Położyłam walizkę na łóżku i postanowiłam zacząć od bagażu podręcznego.

***

Ciotka zawołała mnie na obiad. Zgodnie z umową potem zawiozła mnie do stajni w Little Amwell. Teren był ogromny, ale szybko się połapałam. Gdy tylko ujrzałam Nirvanę to podbiegłam do niej. 

- Hej kochana - szepnęłam i pogłaskałam ją z uchem. 

Szybko weszłam do siodlarni i zabrałam swój sprzęt do czyszczenia oraz kantar z linką. Wyczyściłam ją w ekspresowym tempie i wyprowadziłam przed stajnie. Miałam zamiar pojechać w teren na oklep. Założyłam jej kantar. Przełożyłam sznur przez jej łeb i zapięłam karabińczyk. Potem to samo z drugą liną. Po chwili już siedziałam na jej grzbiecie i rozkoszowałam się spokojnym kłusem. Na otwartej polanie przeszłam w galop. Nagle przed nami jakby wyrosła rzeka. Klacz wryła kopyta w ziemie a ja momentalnie zleciałam z jej grzbietu prosto do wody. 

- Pomóc ci? - odezwał się jakiś męski głos.

Uniosłam głowę. Na karym koniu siedział jakiś chłopak. Spojrzałam na niego i wydał mi się... Dziwny. Przede wszystkim taki jakby chciał... No wiadomo. 

- Jeśli ci się chce to możesz - odparłam ze śmiechem - Jestem Elizabeth.

Chłopak zsiadł z konia i podszedł do mnie. Podał mi rękę.

- A ja nazywam się Carter - odwzajemnił uśmiech.

Powoli wstałam i podeszłam do spokojnie stojącej i żującego trawę Delacroix.

-Musiałaś Dela? - westchnęłam.

Klacz na dźwięk swojego imienia uniosła łeb i spojrzała na mnie swoimi wielkimi czarnymi, mądrymi oczami. Taa... Może jednak nie tak inteligentnymi jak mi sie wydawało. Złapałam dwa sznury i przywiązałam klacz do drzewa. Carter stał przy swoim koniu. Już w zasadzie miał wsiadać ale się zawahał.

- Jak nazywa się twoja klacz? - zapytał.

- Nirvana van Delacroix. W skrócie może być Dela - odparłam nadal sprawdzając czy klaczy nic sie nie stało.

- Mój to Raindrop - powiedział, wsiadając na konia po czym odjechał.

***

Godzinę później wróciłam już sucha do stajni. Ponownie wyczyściłam Dele i zadzwoniłam do cioci. 

~Możesz po mnie przyjechać ciociu? 

~Za dwie godziny. Teraz jestem u siebie w gabinecie i mam dużo klientek dziecko. Ale przyjadę po ciebie. Baw się dobrze! Pa!

~Pa...

I się rozłączyłyśmy. Czyli mam spędzić w tej stajni jeszcze całkiem sporo czasu. Usiadłam na jednej ze skrzyń w siodlarni i zaczęłam czyścić siodło Nirvany do ujeżdżenia. 

-Znowu się spotykamy - usłyszałam znajomy głos.

Uniosłam wzrok. W drzwiach siodlarni stał nikt inny jak Carter.

<Carter?>